Ereleden, wat zijn dat eigenlijk? Simpel gezegd zijn het leden met een speciale status, vaak omdat ze zich voor korte of langere tijd onderscheidend en vooruitstrevend hebben ingezet voor de belangen van de club. Als erelid ben je vrijgesteld van geldelijke verplichtingen – je hoeft bijvoorbeeld geen contributie te betalen.
Ereleden kun je aandragen, er moet over gestemd worden op de ALV. Voor elk erelid is ook een motivatie nodig, zodat voor iedereen duidelijk is of en waarvoor iemand erelid mag worden.
In het jubileumjaar van Armixtos – in 2022 bestaan we 50 jaar – zijn maar liefst vier nieuwe ereleden benoemd. [Foto volgt snel]
- Martin van der Gugten, lid sinds 1998
Meermalig voorzitter geweest, net als kartrekker van zowel het 40-jarig als het 50-jarig jubileum. Weet verschillende besturen binnen en buiten het volleybal te inspireren en op de been te houden. Het vermaarde Heren 3 (ook wel 2, of 1, of 4) houdt hij al decennialang bijeen, door nooit als laatste naar huis te gaan en altijd te zorgen voor meer: motorclubs, kanotochten, toernooien. Men vermoedt dat hij echt groen bloed heeft. - Frans Joseph Jonker, sinds sinds 1997
Heet eigenlijk FJ, is bekend van zijn ‘in het potje’ en passie voor beachvolleybal. Ook voorzitter geweest, in lastige tijden met het terugtrekken van D1 uit de eerste divisie. Zeer actief bij park- en beachvolleybal, haalde Armixtos en beachen ook naar zonnige oorden. Het schijnt dat hij altijd nummer 2 is bij het Armixtos Klaverjastoernooi, maar waarom… dat moeten we hem zelf maar vragen. - Jeantine Geleijnse, lid geweest van 1988 tot 2017
in 1993 in het bestuur gezeten en als ALO-er zich hardgemaakt voor de jeugdafdeling, tot deze werd opgeheven. Fanatiek en lang speelster van Dames 1, 2 en 3, waar haar stabiliteit, slimmigheid en oplossend vermogen van grote waarde waren voor jonge én oude(re) teamgenoten. Inspireerde haar dochter Anou, die inmiddels ook lid is van deze groene vereniging. In de zaal speelt Jeantine niet meer, in het zand des te liever. - Henk Bangma, lid sinds 2005
De enige van de vier die zich nooit heeft laten verleiden om in het bestuur plaats te nemen. Want hoe leer je nu het zweet in de sporthal kennen als je in het pluche zit? Zelf is hij fanatiek regioscheids, parkvolleyballer en altijd in en om de sporthal te vinden. Als eerste webmaster van Armixtos kreeg hij het voor elkaar ons de best bezochte volleybalvereniging te maken, iets waar we tot op de dag van vandaag de vruchten van plukken.
Ook dook erelid Tom van Kuik speciaal voor het jubileumjaar van Armixtos in de archieven voor de al eerder benoemde ereleden. English version follows soon
Door: Tom van Kuijk
De laatste keer dat de ereleden van Armixtos bijeenkwamen is vastgelegd op deze foto. Het was 12 juni 2012 en Cees en Tom waren twee weken eerder benoemd tot erelid. Het was een gezellig samenzijn bij Café De Sluyswacht. Hieronder volgt een korte en niet-uitputtende beschrijving, op volgorde van senioriteit als erelid, van de verdiensten van de ereleden voor Armixtos. Onderaan staan de vijf ereleden op de foto, gemaakt op diezelfde 12 juni 2012.
Herman Wielage was de eerste voorzitter, toen nog genaamd “coördinator” omdat dat niet zo formeel en hiërarchisch klonk, na de fusie van Armada en Aristos. Zelf heeft hij ook actief bijgedragen aan het realiseren van de fusie. Met zijn innemende persoonlijkheid kon hij de scherpste kantjes van de discussies laten verdwijnen en mensen bij elkaar brengen. Zijn liefde voor de club ging zover dat hij op de brommer de achterstallige contributie ging innen, tot in Haarlem aan toe.
Frans Kramer heeft in het bestuur van de club gezeten en was actief als trainer, maar was vooral begaan met het op een hoger niveau tillen van het trainersvak in heel Nederland. Hij was eindredacteur van het blad Volley Techno en gaf veel cursussen aan trainers en kaderleden. Toen Armixtos een trainer zocht voor het jeugdteam aarzelde hij niet lang en bezorgde hij de jonge volleyballers een prachtig seizoen.
Léon Roof was al actief voor de fusie beklonken was, als wedstrijdsecretaris van Armada en als bestuurslid. De functie van wedstrijdsecretaris hield onder andere in dat, als een speler verhinderd was voor een wedstrijd, hij op zoek ging naar een invaller. Léon kende het hele bondsvademecum (specialistisch naslagwerk, red.), met daarin de spelregels en het wedstrijdreglement, uit zijn hoofd. Als je met je team buiten de stad moest spelen, regelde hij een punctueel overzicht van alle openbaar vervoersbewegingen die je uiteindelijk op plaats van bestemming brachten. En dat allemaal gebaseerd op basis van zorgvuldig verzamelde dienstregelingen van de NS en andere vervoersmaatschappijen. Toen Van Kooten en De Bie de term “regelneef” op de televisie brachten, hadden we allemaal een idee over wie het ging.
Voor de NeVoBo vervulde Léon allerlei functies en de officialpunten die dat opleverden zorgden ervoor dat we als club minder scheidsrechters hoefden te leveren, wat altijd een lastig punt is. In zijn rol als competitieleider kon hij Armixtos teams een gunstige poule-indeling bezorgen, bijvoorbeeld in een poule die dichter bij Amsterdam werd afgewerkt. Voor zijn eigen team wist hij te bewerkstelligen dat ze altijd om 20.15 uur speelden (in die tijd had je drie geplande wedstrijden per veld op een avond) zodat ze geen veld hoefden op te zetten of af te breken.
Léon is in 2017 overleden.
Cees Stam was ook al actief bij Armada voor de fusie in 1972. Sterker nog, hij is de bedenker van de naam Armixtos, nadat de leden van Armada en Aristos er niet in slaagden om met een beter alternatief te komen voor namen als “Beuk’72” en “VCA”. Hij kende beide verenigingen al goed, toen hij als jongeman trainer werd van zowel Armada H1 als Aristos H1. Het trainersvak is Cees altijd na aan het hart gebleven en hij bleef zich daarin ontwikkelen. Hij trainde menig team van Armixtos en had veel plezier in het bijbrengen van de kneepjes van het volleybal aan jonge spelers. Na zelf in Armixtos H1 gespeeld te hebben, is hij in lagere teams gaan spelen om daar al zijn kennis en ervaring in te zetten. Hij bedacht nieuwe speelmethoden, zoals het 3 – 3 systeem waarbij er gespeeld werd met drie spelverdelers en alleen een rechtsachter en midachter penetratie, zodat die vervelende linksachter penetratie niet nodig was. En aangezien de meeste spelverdelers het mogelijke gebrek aan kracht konden compenseren met spelinzicht, was dat geen probleem.
Tom van Kuijk is tweemaal voorzitter van de club geweest. In 1984 leek het hem vanzelfsprekend om die rol te vervullen toen op de ALV duidelijk werd dat de club naarstig op zoek was naar een voorzitter. In die periode heeft hij bijgedragen aan het formeel vastleggen van de statuten en heeft hij de banden met de bond en andere verenigingen kunnen aantrekken. In zijn tweede periode van 2002 tot 2006 is een aantal zaken geregeld die nu als vanzelfsprekend gelden binnen de club, zoals de ballentas, het aan- en afmelden vóór 1 juli, het houden van de ALV in mei/juni in plaats van in september en het vrijwilligersbeleid.
Buiten de bestuursperiodes heeft hij in nagenoeg alle commissies gezeten, waarvan de TK (wat nu TC heet) misschien de belangrijkste of meest uitdagende was. In twee tijdvakken van vijf en acht jaar droeg hij bij aan het neerzetten van het KAF (nu CAF) en het indelen van spelers in teams op basis van eigen waarneming door de TC, de mening van trainers en coaches en de instelling van de regel dat spelers die goed presteren altijd hoger ingedeeld moeten kunnen worden. Af en toe zie je Tom nog in de zaal om zijn dochter aan te moedigen of een wedstrijd te fluiten.
Van links naar rechts in 2012 bij Cafe de Sluyswacht:
Tom van Kuijk, Léon Roof, Frans Kramer, Cees Stam en Herman Wielage.
Ga terug naar het lustrumoverzicht door op de button te klikken